tag:blogger.com,1999:blog-80315887088355603052024-02-20T21:19:49.033+02:00Φιλεντέμγια να μην χανόμαστε...Unknownnoreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-84920833852459430022012-03-15T20:21:00.000+02:002012-03-16T07:41:50.996+02:00Σούπα αρωματικών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<hr />
Συνταγή Μαγειρικής<br />
<hr />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_QC00ootqgsfHVnxtnD0CZj0Ij59uRrCULu5JMxK-nKl14qVSLa0HfjHd9xfdw0ND5gjoiEFNMzD_HS16Zlu_aRX32EBBdeMt-rQcazCMRLnKZzD6b6DW6__kpmu6TcSsPAqX5F50KQWX/s1600/CIMG9800.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_QC00ootqgsfHVnxtnD0CZj0Ij59uRrCULu5JMxK-nKl14qVSLa0HfjHd9xfdw0ND5gjoiEFNMzD_HS16Zlu_aRX32EBBdeMt-rQcazCMRLnKZzD6b6DW6__kpmu6TcSsPAqX5F50KQWX/s320/CIMG9800.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Σούπα αρωματικών</b></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Μιλάμε για μια υγιέστατη σουπίτσα, αποτέλεσμα πειραματισμού εμπνευσμένου από έναν πάγκο στη λαϊκή αγορά.<br />
<br />
Ψιλοέκοψα <b>ένα τέταρτο ενός κρεμμυδιού</b> <b>και</b> <b>μία μαραθόριζα</b> και τα έριξα σε μια ζεστή κατσαρόλα, όπου είχε λιώσει <b>ένα κουταλάκι του καφέ βούτυρο</b>. Τα σόταρα. Ύστερα, έκοψα ψιλά-ψιλά και <b>τα φύλλα από ένα μάτσο φρέσκο κάρδαμο (watercress), μισό μάτσο σχοινόπρασο (chives), μισό μάτσο ρόκα, μισό μάτσο κόλιανδρο και καμιά τριανταριά φύλλα από σέλινο</b> και τα προσέθεσα όλα στην κατσαρόλα, ανακατεύοντας καλά και ρίχνοντας και <b>λίγο ελαιόλαδο </b>από πάνω.<br />
<br />
Τέλος, έριξα <b>λίγο χοντρό αλάτι</b>,<b> μια ιδέα κίτρινο κάρι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και δυο χούφτες ντοματίνια</b>. Προσέθεσα <b>νερό</b> και άφησα τη σούπα να σιγοβράζει σε μέτρια φωτιά, για περίπου μισή ώρα.<br />
<br />
Η πειραματική σούπα ήταν πια σχεδόν έτοιμη. Ένα πρόχειρο πέρασμα στο μπλέντερ κι από εκεί στην πιατέλα. Έχυσα και λίγο ωμό αγουρέλαιο από πάνω και την ήπια ζεστή. Νοστιμότατη.<br />
<br />
Μετά το γεύμα (το οποίο περιελάμβανε και μακαρονάδα και σαλάτα) ήθελα κι άλλη. Η σούπα ήταν πλέον χλιαρή. Ε, λοιπόν, ακόμα πιο νόστιμη! Κι αν σας πω ότι κρύα, το πρωί ήταν εξίσου (αν όχι περισσότερο) νόστιμη... Μμμμμ...<br />
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-20744227220667203022012-03-13T20:01:00.001+02:002012-03-13T21:13:32.920+02:00Σπανακορεβιθάδα πλευρώτους με ανθότυρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<hr />
Συνταγή Μαγειρικής<br />
<hr />
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijeIlIRiRNMOAT6MfEoRpZ9wsFdYwPWr-WtQQnZ6wvAjv1pvgCkic7ldn7DfLut-z93aU4r3ejC8PG8NGMSBthS4hayrElcUiKvkwYPj33P8P6wPwNvauQy_RIO70mYC1DX7oIDtCXRWbL/s1600/CIMG9770.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijeIlIRiRNMOAT6MfEoRpZ9wsFdYwPWr-WtQQnZ6wvAjv1pvgCkic7ldn7DfLut-z93aU4r3ejC8PG8NGMSBthS4hayrElcUiKvkwYPj33P8P6wPwNvauQy_RIO70mYC1DX7oIDtCXRWbL/s320/CIMG9770.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b>Σπανακορεβιθάδα πλευρώτους με ανθότυρο</b></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Για δύο άτομα που ήμασταν, άφησα περίπου <b>200 γραμμάρια (μικρά) ρεβίθια Γρεβενών</b> να μουλιάξουν 24 ώρες σε μια κατσαρόλα με νερό και <b>μισή κουταλιά του καφέ σόδα</b>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Όταν ήρθε η ώρα να μαγειρέψω, τα ξέπλυνα καλά και τα έβαλα να βράσουν σε φρέσκο νερό μέχρι να βγάλουν τους αφρούς τους, τους οποίους και αφαίρεσα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ώσπου να βράσουν, ψιλοέκοψα <b>ένα κρεμμύδι</b> και καθάρισα <b>μια σκελίδα σκόρδο</b>. Αφού αφαίρεσα λοιπόν τους προαναφερθέντες αφρούς, προσέθεσα στην κατσαρόλα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το σκόρδο,<b> ένα φύλλο δάφνης, δύο φύλλα φασκομήλου, μια χούφτα μάραθο, 3-4 κλωνάρια φρέσκια ρίγανη και μια μικρή καυτερή πιπεριά ψιλοκομμένη</b>. Τ'άφησα να βράζουν σε μέτρια φωτιά, με σκεπασμένη κατσαρόλα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Εντωμεταξύ, ψιλοέκοψα <b>άλλο μισό κρεμμύδι</b>, το σόταρα σε λίγο <b>λάδι</b> και προσέθεσα <b>400 γραμμάρια πλυμένο σπανάκι</b>. Ανακάτευα τακτικά για να μην "αρπάξουν" κι έριξα και <b>αλάτι με πιμάν ντ'Εσπελέτ</b> (θα μπορούσα να είχα βάλει και πιπέρι, κοινό, ή Καγιέν). Όταν "μάζεψε" το σπανάκι, το έσβησα με <b>μια γουλιά λευκό κρασί Φρασκάτι</b>.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Επίσης, πασάλειψα και λίγα <b>μανιτάρια πλευρώτους με αλάτι, πιμάν ντ'Εσπελέτ, μια σκελίδα ψιλοκομμένο σκόρδο κι ελάχιστο λάδι</b> και τα σόταρα σε δυνατή φωτιά, σβήνοντάς τα με το ίδιο κρασί.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Προς το τέλος του βρασίματος της ρεβιθάδας, προσέθεσα και <b>λίγο χοντρό αλάτι</b>. Όταν τα ρεβίθια είχαν μαλακώσει αρκετά (25 λεπτά περίπου), τα σούρωσα και κράτησα το ζουμί τους, Αφού αφαίρεσα τον μάραθο, τη ρίγανη και το φύλλο δάφνης, ξανάριξα τη ρεβιθάδα στην κατσαρόλα, όπου την ανακάτεψα με το σπανάκι και τα μανιτάρια για να γίνουν ένα (2-3 λεπτά) και λίγο πριν τα βγάλω απ'τη φωτιά, προσέθεσα και <b>λίγο μαλακό ανθότυρο</b>, προβαίνοντας και στο τελικό ανακάτεμα πρό του σερβιρίσματος.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τον ζωμό που σας είπα ότι είχα κρατήσει, τον ήπιαμε ζεστό-ζεστό και στο φαΐ προσέθεσα λίγο λάδι και λεμόνι. Συνοδεύσαμε το γεύμα μας με <b>δυο ποτήρια λευκό κρασί Φρασκάτι</b>. Και μείναμε πλήρως ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα του πειραματισμού.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-14692484740959872832012-03-04T19:12:00.001+02:002012-03-13T21:10:28.130+02:00Ο χαφιές του Λάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πάντα επίκαιρος.<br />
<br />
Ένα μικρό αφιέρωμα στον αείμνηστο φίλο, στιχουργό, μουσικό, άνθρωπο του θεάτρου, του αγώνα, της πιάτσας και της ζωής, Λάκη Καραλή.<br />
<br />
Πρόκειται για ένα πολύ σύντομο τραγούδι, με τίτλο "Ο χαφιές". Γράφτηκε από τον ίδιο, το 1968, με φόντο το καθεστώς των συνταγματαρχών και τη διάσπαση της αριστεράς στην Ελλάδα και τον Μάη του '68 στη Γαλλία, όπου και έμελλε να βρεθεί αυτοεξόριστος λίγα χρόνια αργότερα.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, πρωτοκυκλοφόρησε το 1971, ως ένα από τα 14 τραγούδια του δίσκου του με τίτλο "Supermarket", ο οποίος εκδόθηκε στο Λονδίνο, σε 500 μόλις κομμάτια. Έκανε θραύση στη μαύρη αγορά στην χουντοκρατούμενη Ελλάδα (μαγνητοφωνημένος σε κασέτες) κι επανεκδόθηκε σε CD από τους αδελφούς Βάκη, το 2008, μαζί με άλλα 7 πιο πρόσφατα κομμάτια.<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/erVLYMOU6co?rel=0" width="420"></iframe><br />
<br />
Σύνδεσμοι:<br />
<a href="http://youtu.be/erVLYMOU6co" target="_blank">"Ο Χαφιές" στο youtube</a> - <a href="http://www.4shared.com/dir/zYVHmLht/Lakis_Karalis-Supermarket.html" target="_blank">To "Supermarket" σε mp3</a> - <a href="http://www.musical.gr/cddetails.php?gui_language=1&CD_code=5200104352714" target="_blank">Αγορά του CD μέσω musical.gr</a> </div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-28548040744047209742012-02-25T23:01:00.001+02:002012-03-13T21:11:27.785+02:00Ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.adraptis.com/araptis/sites/default/files/front.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.adraptis.com/araptis/sites/default/files/front.jpg" width="280" /></a></div>
<hr />
<div style="text-align: left;">
<b><span style="font-size: large;">Παρουσίαση βιβλίου</span></b></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<b>Αριστοτέλη Ράπτη: «Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού»</b></div>
</div>
<hr />
<div style="text-align: justify;">
Διαβάζοντας κανείς αυτό το αυτοβιογραφικό αφήγημα θα δει πώς ένα παιδί, που γεννήθηκε στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, που έζησε τον εφιάλτη του εμφυλίου στα πρώτα χρόνια της ζωής του και κατόπιν τις συνέπειες της περιθωριοποίησής του ως κομμουνιστικού μιάσματος, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα που έχει κάθε παιδί στην κοινωνία, χωρίς κανένα οικονομικό στήριγμα, με έναν πατέρα απόντα και σχεδόν ανύπαρκτο στη ζωή του, μπόρεσε και απόδρασε από την πορεία μιας ήδη προδιαγεγραμμένης μοίρας, νικώντας όλα τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργεί η στέρηση, η ανέχεια και ο αποκλεισμός. Και όλα αυτά, χωρίς να ανταλλάξει την ελευθερία του με καμιά ανόσια δέσμευση και βεβαιότητα, χωρίς μασκαράτες και υποκρισίες, χωρίς ποτέ να αρνηθεί τη ζωή και να παραιτηθεί από το δικαίωμά του να δημιουργεί. Έχοντας ως μόνο όπλο τις αξίες της πολιτιστικής του κληρονομιάς και τις προσδοκίες της μάνας του, έδειξε ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι ο καθρέφτης του εσωτερικού του κόσμου, κάτι που ο σκοτεινός φιλόσοφος Ηράκλειτος το είπε με τρεις μόνο λέξεις: «Ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων», δηλαδή το ήθος σου (ο χαρακτήρας σου) είναι ο προσωπικός σου Θεός, αυτό, δηλαδή που ο κόσμος λέει, ο «Άγιός» σου, η μοίρα σου.</div>
<hr />
<ul>
<li><b style="font-size: small;">«[...] ένα μανιφέστο και οδηγός πορείας για κάβε νέο που μπαίνει στις συμπληγάδες της ανάλγητης σύγχρονης κοινωνίας.»</b><span style="font-size: x-small;"> - Κωνσταντίνος Παπαστεργίου («Πρωινός Λόγος», 16 Φεβρουαρίου 2012) <span style="color: red;">[</span><a href="http://www.adraptis.com/araptis/node/1177" target="_blank">περισσότερα</a><span style="color: red;">]</span></span></li>
<li><b style="font-size: small;">« [...] σε κρατάει κάθε σελίδα σε διάλογο μαζί της.»</b><span style="font-size: x-small;"> - Γιάννης Σκληβανιώτης <span style="color: red;">[</span><a href="http://www.adraptis.com/araptis/node/1176" target="_blank">περισσότερα</a><span style="color: red;">]</span></span></li>
<li><b style="font-size: small;">«Μια συναρπαστική αυτοβιογραφία με φόντο τις πιο συνταρακτικές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας.»</b><span style="font-size: x-small;"> - Μπάμπης Δερμιτζάκης <span style="color: red;">[</span><a href="http://www.lexima.gr/lxm/read-1728.html" target="_blank">περισσότερα</a><span style="color: red;">]</span></span></li>
</ul>
<hr />
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-small;"><b>Το βιβλίο "Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού" κυκλοφόρησε και διατίθεται στην τιμή των 14.90 €.</b></span><br />
<span style="color: red; font-size: x-small;"><b>Ενημερώστε τον βιβλιοπώλη σας ότι το βιβλίο διακινείται μέσω του Εκδοτικού Οίκου "Απόλλων". </b></span><br />
<span style="color: red; font-size: x-small;"><b>Υπάρχουν διαθέσιμα βιβλία στα εξής βιβλιοπωλεία:</b></span><br />
<span style="color: red; font-size: x-small;"><b><u>Αθήνα:</u> ΓΡΗΓΟΡΗΣ, Σόλωνος 71 [<a href="http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%82+71,+%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1&aq=&sll=38.07697,23.825738&sspn=0.009577,0.021136&vpsrc=6&ie=UTF8&hq=&hnear=Solonos+71,+Athina+10679,+Athina,+Greece&ll=37.982304,23.735265&spn=0.002397,0.005284&t=h&z=18&iwloc=A" target="_blank">χάρτης</a>] και ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ασκληπιού 1-3 [<a href="http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=Liverios,+N.,+%26+Co.+E.E.+%22Politeia+Bookstore%22&aq=&sll=37.981771,23.734599&sspn=0.006968,0.013937&vpsrc=6&ie=UTF8&hq=Liverios,+N.,+%26+Co.+E.E.+%22Politeia+Bookstore%22&hnear=&ll=37.981763,23.736305&spn=0.006968,0.013937&t=m&z=17&iwloc=A&cid=11758570770627774685" target="_blank">χάρτης</a>]</b></span><br />
<span style="color: red; font-size: x-small;"><b><u>Θεσσαλονίκη:</u> ΑΝΙΚΟΥΛΑ, Εγνατίας 148 - έναντι Καμάρας [<a href="http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=%CE%95%CE%B3%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82+148,+%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7&aq=&sll=40.632058,22.951435&sspn=0.018466,0.042272&vpsrc=6&ie=UTF8&hq=&hnear=Egnatias+148%CE%91,+Thessaloniki+54621,+Thessaloniki,+Greece&ll=40.631758,22.951968&spn=0.002308,0.005284&t=h&z=18&iwloc=A" target="_blank">χάρτης</a>]</b></span><br />
<hr />
Για την ηλεκτρονική αγορά (on line) η τιμή είναι 8 € (+2.50 € για μεταφορικά):<br />
<span style="color: red;">[</span><a href="http://www.vaitsa.com/books/node/19" target="_blank">με πιστωτική κάρτα ή PayPal</a><span style="color: red;">]</span> ή <span style="color: red;">[</span><a href="http://www.vaitsa.com/books/Taxonomy/term/1" target="_blank">με αντικαταβολή</a><span style="color: red;">]</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-27969640383049933312012-02-25T04:38:00.002+02:002012-03-13T21:12:09.221+02:00Ευρωσυρτάκι - ποιός χορεύει ποιόν;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><span style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><a href="http://www.blogger.com/goog_993115421"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9ubLaXC0apRCQ7-TVeXm9pobhIlMxxbjjsuhbai2VJpiojX3M2b10PFApEfwhTshlVk7r8ssh6LGhlLOmrfbS6Xv-Ett1pkJsqJNKHbjEJlbkWch_09ZiAM7R6kyYwrUEjGjCxGQfrc9E/s320/Capture1.PNG" width="320" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;"><i style="font-size: medium;"><i><i><i><i><i>πηγή:</i> <a href="http://nieuwsuur.nl/"><i>nieuwsuur.nl</i></a></i></i></i></i></i>
</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br />
Το περίφημο ελληνικό συρτάκι, ή αλλιώς χασαποσέρβικο, σε μια επίκαιρη εκδοχή του,
όπως το είδε ο Ολλανδός μπλόγκερ<br />
Γιούπ Μπέρτραμς [Joep Bertrams].<br />
<br />
Σχόλιο: Ό,τι και να μας κάνουν, το σώβρακό μας δεν μας το παίρνει κανένας :)
<br />
<br />
Ευχαριστούμε τη Σούλα που μας το βρήκε.
<br />
<br />
<i><b><a href="http://nieuwsuur.nl/blog/2011/05/25/de-visie-van-joep-sirtaki/">Κλικ εδώ για να μπείτε στον χορό!</a></b></i>
<br />
<i><br /></i><br />
[όταν μπείτε στον ιστότοπο αυτόν,<br />
κάντε κλικ στο βελάκι κάτω απ'την εικόνα]
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-48496344179439798352012-02-20T17:16:00.000+02:002012-03-13T21:13:18.048+02:00Ειδύλλιο Ανθρώπου και Τεχνολογίας - όλα του γάμου δύσκολα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι ωραία και χρηστικά τα διάφορα εργαλεία που μας προσφέρει η σύγχρονη ηλεκτρονική τεχνολογία...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν από οκτώ χρόνια, μου έκαναν δώρο ένα λάπτοπ, το οποίο και χρησιμοποιούσα μέχρι πρόσφατα. Ε, γέρασε κι αυτό, δεν ανταποκρινόταν πλέον στις σύγχρονες απαιτήσεις μου κι αποφάσισα να αγοράσω καινούργιο. Δεν πήρα ό,τι κι ό,τι, αλλά ούτε και θα διαφημίσω το προϊόν εδώ, εάν δεν λάβω κάποια σοβαρή αποζημίωση από την εταιρεία που ζει χάρη και σ'εμένα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άρχισα να το χρησιμοποιώ λοιπόν αμέσως, εγκατέστησα τα ουίντοουζ, μπήκα στο διαδίκτυο και, μεταξύ άλλων, έστησα αυτόν εδώ τον ιστότοπο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα λοιπόν, λαμβάνω μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τον φίλο Γιάννη Δ., στο οποίο μου έχει επισυνάψει και κάποιον φάκελο, τον οποίον και σπεύδω ν'ανοίξω για να δω τι περιέχει. Κάπου εδώ παύει να ισχύει η αναλογία μ'έναν φάκελο που θα λάμβανα στο πραγματικό γραμματοκιβώτιό μου. Έναν τέτοιο φάκελο, αφού έχω δει ότι προέρχεται από φίλο κι όχι από διαφημιστική υπηρεσία, τον ανοίγω με τα χεράκια μου, βγάζω το περιεχόμενό του και το διαβάζω. Για ν'ανοίξω όμως τον ηλεκτρονικής μορφής φάκελο, αρκεί να πατήσω ένα κουμπί. Τόσο απλό. Κι όμως...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πατάω λοιπόν το κουμπί κι αντί να δω τι μου στέλνει ο φίλος μου, βρίσκομαι ξαφνικά βυθισμένος σ'έναν λαβύρινθο απ'τον οποίον θα χρειαστώ τελικά δύο ολόκληρες ώρες για να εξέλθω... ζωντανός.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προχωρώντας χάρη στα κουμπάκια που παρουσιάζονται διαδοχικά στην οθόνη μου (στα περισσότερα εξ αυτών αναγράφονται οι αινιγματικοί όροι "ναι", "όχι" και "συνέχεια"), βυθίζομαι ολοένα και πιο βαθιά σ'έναν δυσνόητο βούρκο απλούστατα διατυπωμένων φράσεων, προτάσεων, λύσεων, ερωτήσεων, απαντήσεων κ.λπ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχε ενεργοποιηθεί ακόμα το μάικροσοφτ όφις (περί όφεως πρόκειται, πράγματι) κι ότι ο κωδικός ενεργοποίησης (εικοσπενταψήφιος παρακαλώ) αρνιόταν πεισματικά να ανταποκριθεί στην αποστολή του. Δώσ'του απο'δώ - δώσ'του απο'κεί... τίποτα. Η βοήθεια της εταιρείας που φτιάχνει το εν λόγω λογισμικό, άχρηστη, η ονλάιν βοήθεια, άχρηστη κι αυτή - μόνο για την δική μου περίπτωση βέβαια - για εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις, λύσεις, ικανοποίηση χρηστών κ.ο.κ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποια στιγμή άρχισα να υποπτεύομαι ότι το πρόβλημα έδρευε στον εγκέφαλό μου κι όχι εκεί όπου νόμιζα αρχικά, αλλά το ν'αρχίσω να ψάχνω ταυτόχρονα και στον "ανώτερο" λαβύρινθό μου σίγουρα θα περιέπλεκε την κατάσταση σε βαθμό που θα έχανα πλέον κάθε έλεγχο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ως εκ θαύματος λοιπόν, ξαφνικά βλέπω μπροστά μου έναν αριθμό τηλεφώνου εξυπηρέτησης πελατών 801 κ.λπ. "Καλά", λέω από μέσα μου, "τα ξέρω αυτά τα τηλέφωνα... ένα-δυό ευρώ το λεπτό κι άντε να βρεις άκρη, πφφφφ". Κι όμως, εδώ έλεγε και "αστική χρέωση"! Απίστευτο μου φάνηκε (θα το ελέγξω βέβαια όταν έρθει ο επόμενος λογαριασμός ΟΤΕ, αν υπάρχει ακόμα ΟΤΕ στα τέλη Μαρτίου).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καλώ λοιπόν τον αριθμό αυτόν και (τι άλλο βέβαια;), αρχίζει το μπλα-μπλα μια "αυτόματη φωνή"... "Θέλετε αυτό; Πατήστε εκείνο. Θέλετε εκείνο; Πατήστε αυτό" κ.ο.κ. Παραδέχομαι ότι για να πάρω αυτό που ήθελα εξ αρχής έπρεπε απλά να ήμουν πιο υπομονετικός και όχι να είχα βιαστεί να πατήσω την επιλογή "1" (που μου φάνηκε να είναι σαφώς η σωστή), αλλά να περιμένω να τις ακούσω όλες πρώτα και να πατούσα την επιλογή "4". Όποιος βιάζεται σκοντάφτει όμως. Άπαξ κι επέλεξα το "1", μπήκα σ'έναν μακρόστενο διάδρομο χωρίς επιστροφή κι από πόρτα σε πόρτα κατέληξα στο πουθενά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάλι τά'βαλα με το μυαλό μου. Ξαναπαίρνω τηλέφωνο λοιπόν και (για να μην σας τα πολυλογώ), έχοντας ανακαλύψει την ύπαρξη του "4", αποκτώ πρόσβαση σε ζωντανό! Μια συμπαθέστατη φωνή με νούμερο κι ονοματεπώνυμο, που η ταχεία προφορά τους θύμιζε δελτίο ειδήσεων στα ισπανικά. Κατόπιν λίαν ενδιαφέρουσας κι εποικοδομητικής συζήτησης για το πρόβλημα που αντιμετώπιζα, η κυρία αυτή με παρέπεμψε σ'έναν κύριο κι αυτός με τη σειρά του σ'έναν άλλον. Βρήκα τον άνθρωπο που χρειαζόμουν, επιτέλους! "Αφήστε μου τα στοιχεία σας (όνομα και αριθμό τηλεφώνου - καλά, δεν έχουν αναγνώριση κλήσης - πού ζούνε;) και θα στείλω η-μέηλ στον αρμόδιο συνάδελφο ο οποίος θα επικοινωνήσει απ'ευθείας μαζί σας, μόλις μπορέσει."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- Δηλαδή, ρωτάω κι εγώ αφελώς, σε λίγα λεπτά, σε λίγες ώρες, έτσι στο περίπου πείτε μου για να δω αν θα είμαι ακόμα εδώ όταν θα μπορέσει να με πάρει (πού να φανταστεί ο άνθρωπος ότι δεν έχω κινητό κι ότι μπορεί να με πάρει κι όταν θα οδηγεί για να πάει σπίτι του κι εγώ θα βλέπω ταινία στο σινεμά;).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εφόσον δεν γνώριζε, ώστε να μπορεί να μου απαντήσει (τουλάχιστον ήταν ειλικρινής απ'ότι φαίνεται), άφησα εγώ τα στοιχεία μου, αλλά, του λέω, θα το ψάξω κι αλλιώς εν τω μεταξύ. Εντάξει; Εντάξει. Είχα και σχέδιο, χεχεχε...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θέτω λοιπόν σε εφαρμογή το σχέδιο: κλείνω το τηλέφωνο και ξαναπαίρνω (νά'ναι καλά η αστική χρέωση). Φτάνω πάλι στον προαναφερθέντα κύριο υπ'αριθμόν ένα (είχα μάθει κάπως τα κατατόπια εν τω μεταξύ), ο οποίος ξεχώριζε από τους άλλους γιατί μιλούσε λίγο πιο αργά και είχα συγκρατήσει το μικρό του: Σπύρος (να θυμηθώ να τον πάρω στη γιορτή του).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πιάσαμε λοιπόν μια κουβέντα με τον Σπύρο και τελικά διαπιστώσαμε μαζί ότι θα έπρεπε να πάω σ'ένα μαγαζί (μού'πε και 2-3 συγκεκριμένα αυτός) - κι αφού μου παρουσίασε τις διάφορες επιλογές που μάλλον θα έβρισκα στο μαγαζί της επιλογής μου, κατάλαβα επιτέλους ότι για να ενεργοποιήσεις το μάικροσοφτ όφις, για να μπορείς ν'ανοίξεις τον φάκελο (ή αρχείο τέλος πάντων) που σου έστειλε ο φίλος σου ο Γιάννης, δεν αρκεί να βρεις το "Μάικροσοφτ Όφις" στο μενού έναρξης του υπολογιστή σου και να πατήσεις το κουμπί. Όχι βέβαια. Πρέπει ν'αγοράσεις μια κάρτα πρώτα (για την τιμή της οποίας ο Σπύρος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα - δηλαδή ούτε καν αν επρόκειτο για δεκάδες ή για εκατοντάδες ευρώ!) - κι εδώ υπάρχει επιλογή τύπου κάρτας βέβαια, αν δεν προτιμήσεις την εναλλακτική επιλογή που αντί για κάρτα παίρνεις σιντί - και να εγκαταστήσεις το λογισμικό στον υπολογιστή σου, που εσύ, ανίδεε χρήστη, αφελώς νόμιζες ότι υπήρχε ήδη μέσα, απλά και μόνο επειδή το είδες στο μενού έναρξης κι επειδή όταν είχες ρωτήσει τον πωλητή που σου πούλησε τον υπολογιστή αν έχει όλα τα στάνταρ της ουίντοουζ ήδη μέσα σου είχε πει "ναι" κι εσύ νόμιζες ότι τα στάνταρ είναι αυτά που σου είχε εγκαταστήσει ο θείος σου στο προηγούμενο, γερασμένο λάπτοπ σου (σημ. ο θείος δίδασκε πληροφορική στο Πανεπιστήμιο).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποτε λέγαμε "Πατάς ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή". Τόσο πολύ εντυπωσιάζονταν οι άνθρωποι από τα τεχνολογικά επιτεύγματα των συνανθρώπων τους. Η εφεύρεση του χρήματος ως μέσου συναλλαγής, σίγουρα θα έχαιρε ανάλογης υποδοχής από τις παλαιότερες κοινωνίες. Τα φάρμακα, παρομοίως. Η φιλική προς το περιβάλλον πυρηνική ενέργεια επίσης. Και πάει λέγοντας. Ευρηματικότατο ον ο άνθρωπος. Αλλά και στη βλακεία, πρώτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><u>σημ.:</u> ο γράφων, πριν από σχεδόν 30 χρόνια, ήταν από τους πρώτους Έλληνες που είχαν προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή και ήδη στα δώδεκά του χρόνια ήξερε να φτιάχνει δικά του προγράμματα μπέησικ - έκτοτε, η ζωή προχώρησε κι ο γράφων ωρίμασε...χαχαχα</i></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8031588708835560305.post-72864760277548681742012-02-18T13:52:00.000+02:002012-02-18T14:35:44.486+02:00Φιλεντέμ - εισαγωγικό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αγαπημένοι μου φίλοι, έστησα αυτό το ιστολόι για να μπορούμε να μοιραζόμαστε ό,τι θέλουμε διαδικτυακά (μακριά από φέησμπουκ και τα τοιαύτα), καθώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να βρισκόμαστε συχνά στην πλατεία: χωριό μας πλέον είναι η υφήλιος.<br />
<br />
Το "Φιλεντέμ", πέρα από αγαπημένο τραγούδι είναι και λέξη που με παραπέμπει τόσο στο "φίλος" όσο και στην "Εδέμ" - εξ ου κι ο τίτλος του ιστοτόπου μας. Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τις εικασίες γύρω απ'την ετυμολογία του ομώνυμου τραγουδιού, αλλά και ν'ακούσουν και 2-3 όμορφες εκτελέσεις του, σας παραπέμπω στο <a href="http://rebetcafe.blogspot.com/2011/07/blog-post_01.html">σχετικό δημοσίευμα</a> του "<a href="http://rebetcafe.blogspot.com/">REBET CAFE</a>".<br />
<br />
Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι να αξιοποιήσουμε τον χώρο που μας δίνεται εδώ είναι απλός... Όποιος θέλει να αναρτήσει κάτι (κείμενο, εικόνα, μουσική, οτιδήποτε), μου το στέλνει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση filedem παπάκι mail τελεία com και το αναρτώ, ή μου το δίνει όπως αλλιώς τον βολεύει. Αν κάποιος από εσάς θέλει να μπορεί να προσθέτει υλικό απευθείας στον ιστότοπο, ας μου στείλει ένα μήνυμα στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση. Μέσω του "blogger.com" που μας φιλοξενεί, θα του στείλω τη σχετική άδεια δημοσίευσης (εφόσον είναι φίλος, εννοείται).<br />
<br />
Άντε, με το καλό ;)<br />
<br />
<br /></div>Unknownnoreply@blogger.com3